سامسونگ از شرکت های مطرح در تولید انواع نمایشگر و همچنین ایجاد فناوری های جدید در این زمینه است. ظاهراً قرار است در نمایشگاه CES2011، دو نمونه از نمایشگرهای موبایل سامسونگ (SMD)، ارائه شوند که می توانند به عنوان نسل جدید نمایشگرهای این شرکت، محسوب شوند.

نمونه اول، نمایشگری قابل انعطاف از نوع AMOLED است. این نمونه در سایز ۴٫۵ اینچ و قدرت تفکیک ۴۸۰×۸۰۰ پیکسل، مخصوص دستگاه های موبایل عرضه خواهد شد. نمونه دوم نیز با عنوان بزرگترین نمایشگر شفاف AMOLED دنیا، برای کامپیوترها و تلویزیون ها عرضه می شود.

نمایشگر اول از صفحه ای منعطف بهره می برد و با دو میلیمتر قطر، این قابلیت را دارد که به شکل لوله ای با قطر ۱ سانتیمتر در آید. سامسونگ ادعا کرده این نمایشگر با قدرت تفکیک ۴۸۰×۸۰۰ پیکسل، از رزلوشنی چهار برابر آخرین نمایشگر قابل انعطاف موجود برخوردار است. برای ساخت این نمایشگر، از پلاستیکی خاص استفاده شده که در پروسه تولید ۴۵۰ تا ۵۰۰ درجه سانتیگراد حرارت داده می شود.

دومین نمونه صفحه نمایش جدید سامسونگ نیز با نمایشگری شفاف، مانیتورهای بزرگ و تلویزیون ها را هدف قرار داده. نمونه ۱۹ اینچ از این نمایشگر با قدرت تفکیک qFHD، توانایی پخش تصاویری با کیفیتی تا چهار برابر تصاویر HD را به خوبی داراست.

این نمونه ۱۹ اینچی لقب بزرگترین نمایشگر شفاف دنیا را دارد. ضمن اینکه نمونه قبلی شفافیتی برابر با ۱۰درصد داشته که در این نمونه تا ۳۰درصد بهبود یافته است. به گفته سامسونگ این تکنولوژی اجازه استفاده از اینترنت به هنگام تماشای تلویزیون را به طور همزمان خواهد داد. نمونه ۱۴ اینچی این نمایشگر نیز برای استفاده در نت بوک ها طراحی شده است.

برای بررسی دقیق تر این دو نمایشگر استثنایی، باید تا هفته آینده منتظر نمایشگاه CES2011 بمانیم.

‏ ‏Panasonic TC-P50VT25 ‏ ‏

در بازار سه بعدی ها، پاناسونیک در حال حاضر حرف اول را می زند. مدل ۵۰ اینچی Panasonic TC-P50VT25 در واقع از نسل دوم تلویزیون های سه بعدی این شرکت محسوب می شود و فعلا بهترین تلویزیون سه بعدی است که می توانید بخرید. با رزولیشن 1920 در 1080 و Refresh Rate: 96 Hz معمولا در میان تلویزیون های همیشه ایرادهایی پیدا می شود اما این تلویزیون صحنه های سریع را بدون هیچ مشکلی به صورت سه بعدی تحویل شما می دهد و داشتن اش شما را کاملا راضی خواهد کرد. قیمت این مدل حدود ۱۷۰۰ دلار است. ‏

‏ ‏Samsung UN46C8000 ‏ ‏

این محصول سامسونگ با طراحی زیبا و کیفیت عالی برای پخش تصاویر سه بعدی در تمام آزمایش ها نسبتا عالی عمل کرده است. صحفه ۴۶ اینچی آن دارای رزولیشن 1920 در 1080 است و Refresh Rate: 240 Hz دارد. می توانید آن را با قیمت ۱۹۰۰ دلار داشته باشید. ‏

‏ ‏ Sony XBR-52HX909 ‏ ‏

رتبه سوم لیست متعلق به تلویزیون گران قیمت ۵۲ اینچی سونی است. رزولیشن این یکی هم مانند قبلی ها است اما نوبت به قیمت که می رسد شما با یک عدد ۳۶۰۰ دلاری طرف هستید که ممکن است به راحتی سراغ اش نروید. این تلویزیون در حالتی که تصاویر دو بعدی هم پخش می کند یک تلویزیون عالی محسوب میشود و تنها مشکل اش در پخش بعضی تصاویر سه بعدی با پس زمینه برخی صحنه ها است که ممکن است آنها را با کمی ایراد نشان دهد. ‏

‏ ‏Panasonic TC-P50VT20 ‏ ‏

باز هم یک محصول دیگر از پاناسونیک. این یکی جزو نسل اول این شرکت به حساب می آید اما همچنان جزو بهترین های سه بعدی محسوب می شود. هر چند در پخش تصاویر سه بعدی به خصوص در پخش تصاویر با کنتراست بالا کمی مشکل دارد اما از آنجایی که حدود یک سال است به بازار ارایه شده می توانید سایز ۵۰ اینچی اش را با قیمتی حدود ۱۷۰۰ دلار بخرید و نسبت به بقیه ارزان تر محسوب میشود. ‏

‏ ‏Samsung UN55C7000 ‏ ‏

نفر آخر در این لیست ۵ تایی محصولی از سامسونگ است با سایز ۵۵ اینچ، رزولیشن 1920 در 1080 و Refresh Rate: 240 Hz. طراحی این یکی هم جزو بهترین ها محسوب می شود. این تلویزیون در بیشتر صحنه ها تصاویری عالی به صورت سه بعدی تحویل شما می دهد اما این یکی هم در بعضی نقاط، با کنتراست بالا، مشکلاتی دارد. می توانید این محصول را با قیمتی حدود ۲۰۰۰ دلار بخرید. ‏
‏
اگر قصد دارید این روز ها سراغ خرید تلویویزون سه بعدی بروید می توانید یکی از این مدل ها را به عنوان بهترین های حال حاضر انتخاب کنید. شما در خانه تلویزیون سه بعدی دارید؟ اگر هنوز ندارید آیا قصد دارید طی یکسال آینده سراغ شان بروید؟ یا فکر می کنید هنوز برای خرید تلویزیون های سه بعدی زود است؟ ‏

پیشنهاد می کنم به جای خواندن این مطلب، به فکر تهیه یک آنتن Wi-Fi تقویت شده ۳۰ دلاری باشید و همانند این دوست مبتکر آنتن گیرنده Wi-Fi تان را دست کاری نکنید. اما اگر امکان خرید آن را ندارید و یا حاضر به پرداخت چنین هزینه ای نیستید، پس بهترین راه حل این است که به سراغ نی نوشابه و کمی سیم مسی بروید و بنا به گفته مبتکر خلاق مان، قدرت دستگاه خود را تا دو برابر افزایش دهید.

برای این کار باید کار با هویه برقی را بلد باشید و همچنین آنتن Wi-Fi تان را تکه -پاره کنید. همانگونه که در ویدئو خواهید دید، تفاوت آنتن روتر وایرلس معمولی با یک آنتن تقویت شده، در نوع و جنس سیم پیچ به کار رفته در آن است. حال به راحتی با استفاده از مقداری مفتول مسی نازک، یک ماژیک مشکی و یک نی نوشابه دست به کار شوید.

آنتن را از پشت دستگاه باز کنید و با استفاده از یک پیچ گوشتی روکش آن را در آورید. حال نویت آماده سازی آنتن ویژه تان است. سه اینچ از ابتدای سیم مسی را رها کنید و ادامه آن را به دور یک میخ چوب پیچ بپیچانید تا حالت فنری و سیم پیچ پیدا کند. آنگاه سیم را از فاصله یک اینچی فنر قطع کنید.

سیم متصل به آنتن را از ارتفاع یک اینچی قطع نموده و آن را به سیم پیچ دست ساز لحیم کنید. خب، آنتن ویژه شما با قدرت و برد دو برابر آماده است. تنها برای اینکه ظاهر حرفه ای تری داشته باشد، یک نی نوشابه را روی آن بکشید و با ماژیک مشکی آن را رنگ کنید. حالا دیگر مشکل است کسی تشخیص دهد که شما یک آنتن نی نوشابه ای را به وای-فای تان وصل کرده اید!

نکته آخر هم اینکه این روش برای آنتن اغلب دستگاه های بیسیم قابل استفاده است. شما می توانید آنتن مودم بی سیم تان را تقویت کنید و یا اینکه برد روتر وایرلس تان را افزایش دهید. البته هنگام انجام این کار حداکثر دقت را به خرج دهید، تا مجبور به خرید یک آنتن دیگر نباشید.

در ویدئوی زیر می توانید تمامی مراحل انجام این کار را ببینید. دوستانی هم که سرعت اینترنت شان اجازه چنین کاری را نمی دهد، بهتر است سری به مطلب هک آنتن وای-فای بزنند و تمامی مراحل را بصورت تصویری مشاهده کنند.

توجه داشته باشید که شما این کار را با مسئولیت خودتان انجام می دهید و هرگونه عواقب ناشی از آن (از قبیل خرابی آنتن، مودم بیسیم و یا هر دستگاه دیگر) بر عهده خودتان خواهد بود.

سیستم آگاه سازی مفید، ساده و بدون ایجاد مزاحمت

جنگ اندروید و آی.او.اس به تلفن های همراه محدود نشده است. گوگل به بازار تبلت ها متمرکز شده و قابلیت های عالی زیادی را هم روی این سیستم عامل پیاده سازی کرده است که آن را بیش از پیش برای تبلت ها مناسب می سازد. خیلی از این قابلیت ها، جذاب تر از امکانات مشابه در آی.او.اس هستند و همین می تواند نقطه برتری اندروید به شمار رود. در این مقاله نمی خواهیم در مورد مشخصات تبلت های اندرویدی و یا آیپد صحبت کنیم. بلکه خطاب ما خود سیستم عامل های اندروید و iOS است.

آگاه سازی در آی.او.اس، چیزی نیست جز یک سری از نوار های pop-up طولانی که کاربران را آزار می دهد. در واقع سیستم نوتیفیکیشن این سیستم عامل، برای آیفون طراحی شده است اما در تبلت خسته کننده می باشد. چرا که در تبلت، فضای بیشتری نسبت به یک تلفن در اختیار شماست و این چیزی است که طراحان سیستم آگاه سازی iOS، در نظر نگرفته اند. حالا سیستم آگاه سازی اندروید آمده تا همه چیز را عوض کند. این سیستم کاملا کارآمد است و مزاحمتی برای شما ایجاد نمی کند. کنترل های موزیک به موقع از پایین صفحه نمایش بالا می آیند. دکمه خانه نیازی به دوبل کلیک ندارد و نیازی هم به حرکات اضافه برای متوقف کردن یا عوض کردن آهنگ ها احساس نمی شود. از این رو شما را با وادار کردن به حرکات اضافی خسته نمی کند.

در اندروید 3 وقتی یک پیام دریافت می کنید؛ نوار کوچکی در پایین صفحه ظاهر شده و به شما هشدار داده و ناپدید می شود. در آیپد؛ تمام آگاه سازی ها به طور یکسان توسط یک Pop-up نمایش داده می شوند. به طوری که گاهی واقعا بی مورد هستند و باعث مزاحمت می شوند. مثلا به دلیل همین آگاه سازی های عجیب و غریب که صفحه را اشغال می کنند، ممکن است در یک گیم ببازید و یا موقعیت خود را در ویدئو های آنلاین از دست بدهید. حتی گاهی موجب غلط املایی نا خواسته هم می گردد. خلاصه این که گاهی به جای کمک به سازمان دهی کار ها؛ شما را کاملا آشفته می کند.

مولتی تسکینگ واقعی و کار آمد:

زمانی که آی.او.اس به هیچ وجه زیر بار محیا کردن مولتی تسکینگ واقعی نمی رفت؛ اپل حفظ باتری و بازدهی را دلیل این کار عنوان می کرد. اما حالا که سخت افزار های جدیدی برای تبلت ها روانه بازار شده است واقعا مولتی تسکینگ نمی تواند عمر باتری را کاهش دهد. همین حالا هم با وجود پردازنده های دو هسته ای برای تبلت ها؛ نه تنها قدرت برای مولتی تسکینگ کم نیست، بلکه زیادی هم می آید! پس دلایلی که قبلا اپل عنوان می کرد، حالا اصلا موجه نیستند. البته اپل اکنون بیش از یک سال است که امکان مولتی تسکینگ واقعی را هم فراهم کرده است. اما این تمام ماجرا نیست:

پنل چند وظیفه گی در اندروید 3، برای بالا آمدن فقط به یک ضربه روی صفحه خانگی احتیاج دارد. (در آیپد دو ضربه است!) این پنل، تمامی اپلیکیشن های در حال کار را نمایش می دهد و ناوبری آسانی هم برای کاربرد دارد. ساده است و مهم ترین مزیت آن: اینترفیس فوق العاده برای مولتی تسکینگ است که آیپد از آن بی بهره می باشد. البته ساختار ها در آیپد مشکلی ندارند و این اینترفیس است که باید در آپدیت نرم افزاری بعدی منتظر بهبود آن بود.

یک صفحه خانگی بهتر:

درست است که در آیفون و آیپاد تاچ نمایش جدولی آیکون ها راهی خوب برای مدیریت اینترفیس است اما در آیپد فضای بسیار بیشتری دارید و با وجود مونیتور 10 اینچی، دیگر دلیلی ندارد که از همان نمایش جدولی استفاده کنیم. در آیپد؛ به کمک فولدر ها می توانیم اپلیکیشن ها را به خوبی مدیریت کنیم و از این رو نیازی به اشغال صفحات زیاد برای جا دادن آیکون تمامی اپلیکیشن ها نداریم. پس نمایش جدولی آنچنان هم گیج کننده نیست. اما آیا باید به همین قانع بود؟ چرا نباید صفحه خانگی جایی برای به کارگرفتن ویجت ها داشته باشد؟

این یک واقعیت است که بسیاری از اپلیکیشن ها به عنوان ویجت، بهتر کارایی دارند تا به عنوان یک اپلیکیشن مستقل. همین قابلیت استفاده از ویجت ها، اگر در آیپد هم محیا شود؛ می تواند کلاس تازه ای از اپلیکیشن هایی را همراه داشته باشد که با قابلیت توسعه پذیری آسان در اپ استور عرضه می شوند. اینطور است که هم کاربران سود می بینند و هم خود اپل!

یک اپلیکیشن بهتر برای دوربین:

چرا هزاران اپلیکیشن دوربین برای آی.او.اس وجود دارد که همه آن ها از اپلیکیشن بومی نصب شده روی آن بهتر اند؟ چون اپلیکیشن دوربین این سیستم عامل؛ فقط یک دکمه ساده است که با فشار دادن آن می توانید عکس بگیرید! البته آیپد از همین هم محروم است. چون اصلا دوربین ندارد. پس دوربین و اپلیکیشن مناسب برای آن یک قابلیت است که از نسل بعدی آیپد انتظار داریم. خوشبختانه اپل هنوز نسل دوم آیپد را ارائه نداده است و فرصت دارد که اپلیکیشن دوربین را تا آپدیت بعدی بهبود ببخشد. ما اپل را به دلیل فلسفه اش که فقط آنچه را که نیاز داریم در دسترسمان می گذارد؛ دوست داریم و دقیقا به همین دلیل است که نرم افزار دوربین باید بهبود بیابد. چون ما به بیش از یک دکمه شاتر و یک دکمه سویچ بین فیلم برداری و عکاسی نیازمند هستیم!

اندروید به خوبی به ما نشان داد که یک آرایش خوب دکمه ها روی اپلیکیشن دوربین؛ باید چگونه باشد. پس خیلی خوشحال خواهیم شد اگر آرایشی مشابه را روی آیپد بعدی هم ببینیم. گرچه خود این هم جای بهبود بسیاری دارد. مثلا می تواند با شفافیت کمتری باشد (حالت شیشه ای) تا تصویر را به طور تمام صفحه نشان دهد. به هر حال این بهبود بسیار خوبی است که می تواند روی iOS بعدی اعمال شود.

خریدن آسان برنامه ها روی مرورگر و بدون نیاز به هماهنگ سازی

اپ استور آیتیونز بسیار خوب کار می کند. می توانید مستقیما از طریق آیپد و یا از طریق کامپیوتر پول اپلیکیشن ها را پرداخت کنید. اما نقطه رقابت بر سر میزان آسان بودن خرید اپلیکیشن ها و فرستادن آن ها به دستگاهتان است. مشکل آیتیونز به الزام سینک کردن دستگاه ها با یک دیگر بر میگردد. بسیاری از افراد هم دقیقا از همین کار متنفر اند. اگر قرار باشد یک تغییر هم در نسخه بعدی آی او اس به دست آید، همین است که از هماهنگ سازی دستگاه ها با آیتیونز جلوگیری شود. پس : آقای اپل! به وادار کردن ما به سینک کردن گجت هایمان ادامه نده. این کار آزار دهنده و کند و بی مورد است. لطفا از گوگل پند بگیر.

و جاهایی که آیپد هنوز حکمرانی می کند...

با این که چندین امکان عالی به تبلت های اندرویدی اضافه خواهند شد و خیلی از آن ها می تواند الگویی برای اپل باشد؛ اما آیپد هنوز هم تبلت بسیار خوبی است. در این بخش خواستیم به چند نکته مثبت آیپد اشاره کنیم تا این تبلت دوران ساز را فقط مورد نقد قرار نداده باشیم.

طراحی ظاهری: مطمئنا طراحی خوب آیپد، یکی از نقاط قوت بزرگ آن است اما اصلا نقطه قوت اندروید نیست چرا که به شرکت هایی که از آن استفاده می کنند؛ وابسته است. اما اپل می تواند هر کاری که می خواهد با طراحی محصولاتش انجام دهد. پس از این نظر آیپد پیروز ماجرا است.

سادگی: شاید همان چیزی که در بالا به عنوان نقطه قوت اندروید مطرحش کردیم، این جا نقطه ضعف آن شود. البته این مورد برای همه صدق نمی کند و بعضی پیچیدگی را ترجیه می دهند. آیپد و سیستم عامل iOS بسیار ساده و در عین حال به اندازه کافی پیشرفته می باشند. پس اگر پیشرفته بودن را در عین سادگی می خواهید؛ آیپد گزینه مناسب تری است. اما اگر به رابط کاربری بسیار سریع و کمی پیچیده علاقه بیشتری دارید؛ اندروید برای شماست.

AirPlay: قابلیت استریم کردن چند رسانه ای که توسط AirPlay به آیپد آورده شده است واقعا عالی و در عین حال ساده و زیبا است و به خوبی با سیستم عامل همگام می شود. متاسفانه هنوز هم چیزی به این خوبی روی اندروید دیده نشده است.

سخت افزار: در ابتدای مقاله عنوان کردیم که می خواهیم به سیستم عامل ها بپردازیم. اما واقعا نمی توان از این جنبه در آیپد گذشت. اپل همیشه در سخت افزار برنده بوده است. با صفحه نمایش عالی تر و احساس بهتری که از سرعت به کاربر می دهد. گرچه اندرویدی ها هم سخت افزارشان را دوست دارند؛ اما واقعا نمی توان آیپد اوایل سال 2010 را با زوم که قرار است به زودی وارد بازار شود مقایسه کرد. اما آیپد نسبت به هم سن و سالانش در سخت افزار عالی عمل کرده است. باید منتظر باشیم تا ببینیم آیپد 2 قرار است چه کند؟

شما چه چیز هایی را در اندروید می بینید که iOS و دستگاه های مبتنی بر آن، فاقد آن ها هستند؟ نظر خود را بیان کنید.